Rozdział 1

     Starsza pani niecierpliwie spoglądała w stronę ludzi wysiadających  z pociągu. Nie mogła się już doczekać, aby w końcu zobaczyć swoją wnuczkę.
-No dalej Chihiro, gdzie się podziewasz?- pomyślała, gdy nagle usłyszała huk wypadającej z pociągu dużej torby. Zaraz za nią wyskoczyła szczupła krótkowłosa dziewczyna. Szybko podniosła walizkę i chwilę rozglądała się po dworcu. Wyglądała jakby coś zrobiło na niej duże wrażenie, gdy nieoczekiwanie dostrzegła stojącą staruszkę.
-Babciu..?! Babcia!- krzyknęła zostawiając za sobą bagaż, po czym pobiegła w stronę starszej pani.
-Chihiro, Iskierko ty mo..- kobieta nie mogła dokończyć zdania, gdyż dziewczyna rzuciła się na nią.
-Iskiereczko, też się cieszę, że wreszcie Cię widzę, ale nie ściskaj mnie tak mocno bo ledwo łapię powietrze!
-Uch.. przepraszam babciu!
-Hah, w porządku kochanie! Zabieraj walizkę i jedźmy do domu, pewnie jesteś strasznie zmęczona podróżą z Tokio.
 Dziewczyna posłusznie wykonała polecenie swojej babci. Wychodząc z dworca kobiety rozmawiały o tym jak bardzo zmienił się w przeciągu 5 lat. Niegdyś brudny i obskurny teraz stał się czysty, nowoczesny.
-Poczekaj, aż zobaczysz miasto!- rzekła babcia, zatrzymując jedną z podjeżdżających taksówek. Jadąc Chihiro nie mogła uwierzyć, jak pięknym miastem stała się Konoha - odnowione kamienice, domy, nowo otwarte parki, muzea, galerie handlowe i inne atrakcje.
-Hmm, wydaje mi się, że będę się tu świetnie bawić..- pomyślała dziewczyna. Nagle samochód zatrzymał się pod jedną z kamienic. Była ona zbudowana z czerwonej cegły. Drzwi i okna domu miały biały kolor, co tworzyło ładny kontrast z cegłą. Na ścianie gdzieniegdzie pięło się zielone pnącze.
 Dziewczyna wraz z babcią wyszły z taksówki, zabrały swoje rzeczy i skierowały się do domu.
-Oh, babciu zapomniałam zapytać. Czy Sakura wciąż jest twoją sąsiadką?
-Ach Sakura, tak, tak! Mówiłam jej o Twoim przyjeździe, bardzo się cieszyła- oznajmiła Risa otwierając drzwi mieszkania.
-Może odwiedzę ją jutro..- zasugerowała Chihiro wchodząc do środka- Tylko tu się chyba nic nie zmieniło- pomyślała. Mieszkanie babci było dokładnie takie samo, jak z przed 5 lat. Lekko oliwkowe ściany pięknie prezentowały się z jasnymi meblami w stylu retro. Wygodna, kwiecista kanapa wciąż stała na wprost telewizora. W kącie znajdował się średnich rozmiarów stolik jadalny. No i półka ze zdjęciami rodziny- jej też nie mogło zabraknąć. Chihiro podeszła do niej powoli, tak jakby się czegoś bała. Między zdjęciami wujków i ciotek uwagę dziewczyny przyciągnęło jej rodzinna fotografia. Nastolatka miała na nim może z 8 lat. Jej jeszcze wtedy długie włosy zaplecione były w gruby, piękny warkocz. Rumiana buźka uśmiechała się od ucha do ucha. Obok dziewczynki stał jej przystojny, roześmiany ojciec. Tuż przy nim znajdowała się szczupła, czarująca kobieta o rubinowych, osłoniętych długimi rzęsami oczach. Na jej twarzy również widniał lekki uśmiech. Kobieta ta była matką Chihiro. Niestety, gdy dziewczynka miała 11 lat kobieta zachorowała na raka i  po krótkim czasie od rozpoczęcia leczenia zmarła. Od dnia jej śmierci życie dziewczynki zmieniło się nie do poznania. Jej ojciec przestał być wesołym żartownisiem. Stał się oschły, zimny. Zdarzało mu się nadużywać alkoholu. Przestał utrzymywać kontaktów ze swoją matką Risą oraz zawozić do niej córki, przez co kobieta miała z nią kontakt jedynie telefoniczny. Chihiro nigdy nie skarżyła się na ojca, nie lubiła mówić komuś o swoich problemach, poza tym uważała, że zachowanie ojca to po prostu tęsknota za jej zmarłą matką. Dziewczyna nie wytrzymała jednak, gdy po 5 latach mężczyzna poznał swoją drugą 'miłość'- Ann. Oh jak bardzo Chihiro jej nienawidziła. Na sam dźwięk jej imienia zaczynało się jej robić niedobrze! Kobieta udawała, przy ojcu kochającą  drugą mamę, gdy ten jednak znikał zamieniała się w wredną macochę! Jej ojciec natomiast nic nie widział. Był jak to szesnastolatka zwykła mówić- zatruty jej jadem. Na szczęście jej babcia zawsze służyła pomocą i gdy jej wnuczka wytłumaczyła jej w skrócie co się dzieje w domu, kobieta zaproponowała jej wprowadzenie się do siebie.
-Iskierko rozgość się w pokoju gościnnym, tam przygotowałam Ci pokój!- rzekła Risa wchodząc do kuchni połączonej z salonem.
-Dzięki babciu!
Wchodząc do pokoju od razu zaczęła się rozpakowywać. Gdy tylko skończyła,  skierowała się do kuchni by pogawędzić z babcią. Kobiety prowadziły rozmowę, jedząc przy tym kolacje. Pani Risa omijała tematy związane z ojcem i macochą Chihiro. Doskonale zdawała sobie sprawę, jak nie przyjemny dla jej wnuczki jest ten temat. Zamiast tego kobieta opowiadała dziewczynie o nowej szkole. Okazało się, że od poniedziałku Chihiro będzie uczęszczać do jednej z najlepszych szkół w Konoha. Szkoła ta ma na celu całkowicie rozwinąć umiejętności swoich uczniów. Oprócz tego należy wybrać profil klasy, do której chce się chodzić. Umożliwia to uczęszczanie na dodatkowe zajęcia, które rozwiną zainteresowania studentów. W Konoha Talents School są 3 profile: artystyczny- sztuka, artystyczny- muzyka oraz sportowy.
-Ponieważ rok szkolny trwa już 3 miesiące, musiałam zapisać Cię na jakiś profil- powiadomiła wnuczkę Risa- wybrałam profil sportowy. Pamiętam, że zawsze lubiłaś grać w siatkówkę.
-Nooo właściwie tooo dobrze wybrałaaaaaaaaaaś- odparła dziewczyna ziewając.
-Haha zmęczona co? W takim razie kładź się pogadamy sobie jeszcze jutro!
-Okey, dziękuję za wszystko babciu i dobranoc.
Chihiro poszła jeszcze do łazienki wziąć prysznic i wykonać inne czynności higieny (od autorki: jakoś głupio to brzmi  'czynności higieny' -.-). Wracając do pokoju zastawiała się co może ją czekać w Konoha Talents School oraz jak jutro zareaguje na jej widok Sakura.
-Miejmy nadzieje, że będę się tu dobrze bawić- pomyślała i powoli zasnęła.

***

No więc jest pierwszy rozdział!! Cóż jak go teraz czytam to wieje mi nudą, ale chciałam przedstawić wam jak najlepiej w jakiej rodzinnej sytuacji znajduje się Chihiro, i po co się tu zjawiła. Wydaje mi się, iż  w następnych rozdziałach będzie już ciekawiej no i już niedługo pojawi się nasze kochane Akatsuki!! :))

-Hiraku-chan